Als later ineens nu blijkt te zijn

Onlangs overleed de vader van één van mijn bruiden. Als bruidsfotograaf maak je na een trouwreportage een keuze uit de vele trouwfoto’s die je schiet op zo’n dag. Foto’s die alle facetten van de trouwdag beeldend vertellen. De keuze is soms lastig en je houdt altijd foto’s over die het om een of andere reden nèt niet geworden zijn. Aan die foto’s moest ik denken, toen ik hoorde van het definitieve afscheid dat de bruid moest nemen. Ik dook in mijn archieven en vond daar nog een paar foto’s van haar vader die met de kennis van nu pareltjes bleken te zijn. Ik verraste de bruid er mee, die mij in tranen bedankte. Een kleine moeite voor mij, maar met zoveel betekenis voor de ander. Foto’s vormen een onuitwisbare herinnering voor later en zijn van onschatbare waarde als later ineens nu blijkt te zijn.